Niepłodność to problem coraz większej ilości par. Wskazuje się, że problemy z poczęciem dziecka ma nawet co 3 para na świecie. Problem ten jest na tyle poważny, że wielu lekarzy określa go mianem cywilizacyjnego. Walka z niepłodnością nie jest łatwa, pary chcące posiadać swoje biologiczne potomstwo chwytają się wszystkich rozwiązań. Jednym z nich jest in vitro, czyli zapłodnienie pozaustrojowe. Ta metoda poczęcia dziecka ma swoich zwolenników i przeciwników, a także od lat budzi wiele kontrowersji. Jednym z pytań, jakie są zadawane, jest to o to, jak zapłodnienie pozaustrojowe wpływa na organizm kobiety.
In vitro daje nadzieję na dziecko niepłodnym parom. Chociaż zapłodnienie pozaustrojowe budzi wiele kontrowersji, to na jego przeprowadzenie decyduje się coraz więcej par. Nie przeszkadzają im ani wysokie koszty, ani brak 100% pewności, co do poczęcia dziecka. W wielu przypadkach sztuczne zapłodnienie trzeba przeprowadzać kilka razy, a każdą próbę poprzedzają przygotowania. Do zapłodnienia pozaustrojowego przygotować musi się przede wszystkim kobieta. Proces przygotowawczy obejmuje m.in. stymulację hormonalną, która ma na celu pobudzenie jajników do zwiększonej produkcji komórek jajowych. Tutaj należy zaznaczyć, że przez to metoda in vitro nie pozostaje obojętne na organizm kobiety i wpływa na jej zdrowie fizyczne, a nie rzadko też fizyczne.
Na czym polega zapłodnienie pozaustrojowe?
Zapłodnienie pozaustrojowe inaczej nazywane sztucznym zapłodnieniem czy in vitro polega na umieszczeniu zarodka w macicy. Zarodek ten powstaje w połączeniu wyizolowanych komórek rozrodczych poza organizmem komórek, w warunkach laboratoryjnych. Zarodek powstaje z pobranej w czasie owulacji komórki jajowej, do której wprowadza się męskie plemniki. W przypadku, gdy dojdzie do przebicia otoczki komórki jajowej prze plemnika, dochodzi do zapłodnienia. Cały proces przeprowadzany jest pod stałą obserwacją, która ma na celu ustalenie prawidłowego podziału komórek. Dopiero kiedy lekarz stwierdzi powstanie zarodka, ten umieszczony jest w macicy.
Sam zabieg przeniesienia zarodka do macicy jest bezbolesny. Aby zwiększyć szansę na jego zagnieżdżenie, kobietę musi się odpowiednio przygotować. Przygotowania te obejmują przede wszystkim terapię hormonalną. Pacjentce podaje się progesteron. A na wcześniejszym etapie konieczne są badania genetyczne obojga partnerów.
Jak zapłodnienie pozaustrojowe wpływa na organizm kobiety?
Zapłodnienie in vitro to często jedyna szansa na posiadanie biologicznego potomstwa. Na przeprowadzenie zapłodnienia pozaustrojowego decyduje się coraz więcej par. Nie dla wszystkich decyzja o skorzystaniu z in vitro jest łatwa. Ich obawy mają podłoże nie tylko etyczne czy religijne, ale i zdrowotne. Należy bowiem pamiętać, że sztuczne zapłodnienie jest ingerencją w naturę. To zaś nie pozostaje obojętne dla organizmu kobiety.
Konsekwencje zdrowotne wynikające z zapłodnienia in vitro to głównie pokłosie terapii hormonalnej, której poddawana jest kobieta. Kurację musi przejść każda kobieta decydująca się na in vitro. Może ona skutkować zespołem hiperstymulacji jajników, bólem i zwiększeniem obwodem brzucha, nudnościami, wymiotami i biegunką. Wystąpienie tego zespołu ściśle powiązane jest z przyjmowaniem przez kobietę leków stymulujących. Wskazuje się, że u niektórych pacjentem reakcja na leki może być nadmierna. Wtedy to na jajnikach mogą pojawiać się torbiele, a także może dojść do zmniejszania ilości oddawanego moczu. W skrajnych przypadkach na skutek zabiegu zapłodnienia pozaustrojowego może dojść do niewielkich krwawień z jamy brzusznej. Lekarze podają, że są one niegroźne i nie wymagają interwencji, jednak powodują dyskomfort psychiczny oraz stres. Podaje się też, że konsekwencją zdrowotną in vitro dla kobiety jest zwiększone ryzyko zakażeń o podłożu bakteryjnym.
Skuteczność in vitro
Kwalifikacja do procedury in vitro jest wieloetapowa. W pierwszym kroku konieczne jest stwierdzenie niepłodności i niemożliwości poczęcia dziecka mimo regularnego współżycia (za takie uznaje się współżycie 2-3 razy w tygodniu przez 12 miesięcy). Lekarz zobowiązany jest przeprowadzić diagnostykę potwierdzającą, dlaczego para ma problemy z poczęciem dziecka. Mogą one wynikać np. z niedrożności jajowodów. Warto jednak pamiętać, że nie zawsze udaje się znaleźć przyczynę niepłodności. Kolejne etapy to: wybór dawczyni, przygotowanie do transferu, ogrzewanie oocytów, pobranie nasienia, zapłodnienie in vitro, transfer oraz na końcu test beta hCG.
Wskazuje się, że skuteczność zapłodnienia pozaustrojowego wynosi 30-40%. Skuteczność in vitro rośnie jednak z roku na rok, a to dzięki szybkiemu postępowi medycyny. Na to, czy próba zakończy się sukcesem, wpływa wiele czynników m.in. wiek kobiety, jakość nasienia partnera, liczba podjętych prób, stanu psychicznego partnerów, możliwości finansowych. Trzeba jednak pamiętać, że koszt procedury in vitro nie jest tani. Proces przeprowadzenia sztucznego zapłodnienia w klinikach leczenia niepłodności wynosi średnio 8-10 tysięcy złotych za jedną próbę.
