Rumień wędrujący jest zmianą skórną występującą po ukąszeniu kleszcza. Wskazuje się, że jest on pierwszym i najbardziej charakterystyczny objawem boreliozy, czyli choroby odkleszczowej. Chociaż o rumieniu wędrującym mówi się bardzo dużo, to większość osób nie umie go rozpoznać i kiedy już się pojawi, to go lekceważy. Sprawia to, że przegapia się najlepszy moment na rozpoczęcia leczenia boreliozy. Zobacz, czym jest rumień wędrujący.
Rumień wędrujący jest pierwszym widocznym objawem boreliozy. Jego pojawiania się jest wystarczające, aby zdiagnozować chorobę odkleszczową i rozpocząć jej leczenie. Należy jednak pamiętać, że rumień wędrujący przy boreliozie nie jest standardem. Wskazuje się, że pojawia się on zaledwie u ok. 20% chorujących na chorobę odkleszczową, pozostali pacjenci nie mieli lub nie zauważyli u siebie charakterystycznej zmiany skórnej. Zlekceważenie lub przegapienie rumienia wędrującego prowadzi do późnych problemów ze zdiagnozowaniem boreliozy. Jego brak sprawia, że choroba zazwyczaj jest orzekana w późnym stadium, kiedy to jej leczenie nie jest łatwe, proste i szybkie.
Co to jest rumień wędrujący?
Rumień wędrujący jest wysypką, która najczęściej pojawia się w miejscu ugryzienia przez kleszcza. Przez to miejsce do organizmu dostają się krętki, czyli bakterie wywołujące boreliozę. Pojawienie się rumienia oznacza automatyczne rozpoznanie choroby i rozpoczęcie leczenia.
Rumień wędrujący jest wynikiem rozszerzania się naczyń krwionośnych, które znajdują się bezpośrednio pod skórą. W efekcie skóra przybiera różowy lub fioletowy kolor oraz wywoływana jest infekcja lub/i stan zapalny. W przypadku rumienia wędrującego stan zapalny wywołują bakterie borrelia burgdorferi.
Jak wygląda rumień wędrujący?
Rumień wędrujący można postać powiększającego się zaczerwienienia, które może zmieniać swoje umiejscowienie na skórze. Jego najbardziej charakterystyczną cechą jest okrągły kształt oraz średnica o wielkości min. 5 cm. Najczęściej rumieniowi po ukąszeniu kleszcza towarzyszy charakterystyczna obwódka i przejaśniania, które niekiedy są oznaką zakażenia innymi drobnoustrojami. Należy pamiętać, że w niektórych przypadkach rumień może odbiegać od swojego typowego wyglądu, dlatego też, jeśli zmiana na skórze ma średnicę większą niż 5 cm, zawsze warto ją zbadać i skonsultować z lekarzem.
Objawy rumienia wędrującego
Oprócz charakterystycznej zmiany na skórze rumień wędrujący daje również i inne objawy. Wskazuj się, że towarzyszy mu: podwyższona temperatura skóry w miejscu występowania rumienia, swędzenie, pieczenie, pęcherzyki wypełnione płynem surowiczym, różowe i fioletowe okręg wokół rumienia, powiększone węzły chłonne, wysypka rozprzestrzeniająca się w innych miejscach cala, a przypominając rumień pierwotny, objawy grypopodobne takie jak: zmęczenie, gorączka, bóle głowy, mięśni i stawów.
Gdzie pojawia się rumień wędrujący?
Najczęściej rumień wędrujący pojawia się w miejscu ukąszenia kleszcza. Zmian uwidacznia się na skórze w przeciągu od kilku dni do paru tygodni po ugryzieniu. Należy pamiętać, że rumień wędrujący w niektórych przypadkach (najczęściej u dzieci) może pojawić się nie w miejscu ugryzienia, ale w innym na ciele. Stąd też wiedząc, że zostaliśmy ugryzienia przez kleszcza, należy starannie oglądać swoje ciało i być uczulonym na wszystkie objawy rumienia wędrującego.
Ile utrzymuje się rumień wędrujący?
Rumień po ukąszeniu kleszcza jest specyficznym objawem, który nie występuje u każdego ugryzionego. To, czy on się pojawi, czy też nie jest kwestią indywidualną. Szacuje się, że u większości osób zakażonych boreliozą rumień nie występuje lub zostanie przeoczony. Lekarze podkreślają, że trudno przewidzieć i pojawianie się rumienia i czas jest utrzymywania się na skórze. Rumień może zniknąć od razu po podaniu antybiotyków lub towarzyszyć całemu procesowi leczenia.
Jak leczy się rumień wędrujący?
Pojawianie się rumienia wędrującego jest oznaką, że zostaliśmy zarażeni boreliozą. Ta nieleczona może prowadzić do powstawania stanów zapalnych w całym organizmie, neuroboreliozy, a nawet do śmieci. W praktyce oznacza to, że rumień wędrujący zawsze należy leczyć. Kuracja niemal w każdym przypadku opiera się na zawyżaniu antybiotyków. Zazwyczaj leczenie trwa 2-3 tygodni i okazuje się skuteczne. Szybkie rozpoznanie boreliozy oraz rozpoczęcie leczenia pozwala na pełne wyleczenie. Warto wiedzieć, że nie ma jednego uniwersalnego leku na boreliozę. Ten dobierany jest przez lekarza zawsze na podstawie stanu pacjenta oraz objawów choroby. Najczęściej w leczeniu choroby odkleszczowej sięga się po antybiotyki:
- z grupy penicylin – na przykład popularna amoksycylina,
- z grupy tetracyklin (doksycylina i minocyklina) – konieczne jest wówczas stosowanie wysokich dawek, aby uzyskać odpowiednie stężenie leku we krwi,
- z grupy cefalosporyn – na przykład bardzo skutecznie działający na krętki boreliozy cefuroxim, jednak o silniejszych niż większość antybiotyków skutkach ubocznych.
Rumień wędrujący jest objawem, którego w żadnym wypadku nie można lekceważyć. Po zauważeniu u siebie należy natychmiast udać się do lekarza. O szybkie rozpoczęcie kuracji powinny zadbać przede wszystkim kobiety w ciąży oraz małe dzieci. Nie oznacza to jednak, że pozostałe osoby mogą z rozpoczęciem leczenia czekać w nieskończoność.