Kriogenika potocznie nazywana krioterapią to leczenie zimnem. Kuracje mogą mieć charakter miejscowy lub ogólny i przebiegać w kriokomorze. Leczenie zimnem staje się coraz popularniejsze i chętnie stosowane jest przy rozmaitych schorzeniach. Wynika to przede wszystkim z jego dużej skuteczności. Kriogenika pozwala zapomnieć o bólu, zmniejszyć objawy niektórych chorób i schorzeń, a także pozytywnie wpływa na urodę i samopoczucie. Zobacz, przy jakich schorzeniach warto zastosować terapię zimnem.
Krioterapia znana jest już od wielu lat i z powodzeniem stosowana przez medycynę niekonwencjonalną. Kuracje prowadzone na jej bazie polegają na oziębianiu całego ciała w specjalnych komorach lub schładzaniu poszczególnych fragmentów skóry, mięśni czy stawów. Skierowanie na terapię zimnem może wystawić lekarz opieki podstawowej. Powinien on opisać dolegliwość i dołączyć aktualne badania.
Na czym polega krioterapia?
Krioterapia wykorzystuje naturalne reakcje ludzkiego organizmu na zimno. Ten w przypadku niskich temperatur zaczyna reagować zachowaniem obronnym, które jak się okazuje, przywraca równowagę w funkcjonowaniu całego ciała. W przypadku działania niskich temperatur na ciało najpierw dochodzi do zwężenia naczyń krwionośnych w tkankach, co jest reakcja na utratę ciepła. W dalszej kolejności krew zaczyna płynąć wolniej, a ochłodzone tanki są słabiej zaopatrywane w tlen i składniki odżywcze. Prowadzi to do spowolnienia przemiany materii. Wszystkie te procesy trwają zaledwie ułamek sekundy. Zaraz po nich dochodzi do rozrzedzenia naczyń krwionośny i ich przekrwienia, a także do reakcji obronnych organizmu.
Zimno, któremu poddawany jest organizm w czasie krioterapii działa przede wszystkim na układ hormonalny i immunologiczny. W niskich temperaturach szybciej wydzielają się endorfiny, czyli hormony będące naturalnym i silnym środkiem przeciwbólowym. Dodatkowo szybciej też krążą substancje przeciwzapalne i zmniejsza się napięcie mięśni. Te ostatnie stają się bardziej elastycznie, sprawniejsze i mogą podejmować większy wysiłek. W czasie krioterapii krew napływa też do miejsc, w których zazwyczaj panuje stała temperatura, czyli czaszki, klatki piersiowej, jamy brzusznej moszny – pozostałe części ciała stygną, a ich temperatura może się obniżyć nawet o 16 stopni Celsjusza.
Krioterapia ogólna – wskazania i zalecenia
Krioterapia może przybrać dwie formy: ogólną i miejscową. Ta pierwsza polega na ochładzaniu całego organizmu w specjalnej komorze. Aby móc korzystać z ogólnych zabiegów zimnem należy się do tego odpowiednio przygotować. W dniu wejścia do kriokomory nie można pić alkoholu i stosować innych używek konieczne jest również badanie lekarskie, które potwierdzi, że nie ma przeciwwskazań do korzystania z komory. Warto pamiętać, że w czasie krioterapii ogólnej jest się zamykanym w specjalnej komorze, może to wywołać niepokój u osób cierpiących na klaustrofobię. Przed wejście do komory należy założyć kostium kąpielowy lub specjalne bawełniane szorty i podkoszulek, na ręce zakłada się rękawiczki, a na nogi podkolanówki i sportowe buty, usta i nos zakrywamy maseczką, a uszy opaską/czapka. Zabieg przeprowadzany jest w 3 etapach: przygotowawczym, właściwym oraz krio rehabilitacji.
Kriogenika ogólną, w jakich schorzenia jest skuteczna?
Zabiegi w kriokomorze pomagają leczyć takie schorzenia jak:
- zapalenie stawów oraz ścięgien i mięśni,
- gorączka reumatyczna,
- zespoły bólowe kręgosłupa (zwłaszcza gdy występują w okolicach lędźwiowych oraz nerwu kulszowego),
- reumatyzm tkanek miękkich (np. zapalenie ścięgien czy około ścięgnowe),
- przykurcze stawów, obrzęki po operacjach oraz bolesne blizny,
- schorzenia neurologiczne (m.in. niedowłady, rozsiane zapalenie mózgu oraz rdzenia kręgowego, miastenia, choroba Parkinsona czy ostre zapalenie nerwów),
- reumatoidalne zapalenie stawów, gościec łuszczycowy.
Jednocześnie należy pamiętać, że kriogenika nie jest zabiegiem zalecanym wszystkim. Z terapii zimnem powinny zrezygnować osoby:
- z niedokrwistością, niedoczynnością tarczycy, wadami serca, ciężkimi postaciami dusznicy oraz dla tych, które źle tolerują zimno, mają zaburzenia ukrwienia i rytmu serca,
- nadmiernie się pocące w chwilach napięcia emocjonalnego, np. stresu. Pot zamieniłby się w grudki lodu i dotkliwie odczuwaliby zimno,
- starsze po 65 roku życia
- które miały zakrzepy żylne,
- chorych na nowotwory, po niedawno przebytych przeszczepach tkanek czy narządów, cierpiących na zaburzenia czucia oraz z odmrożeniami,
- dzieci do 10. roku życia.
Krioterapia miejscowa – na czym polega?
Druga forma kriogeniki jest miejscowe leczenie zimnem. W kuracji stosuje się specjalne urządzenia, które wytwarzają parę z ciekłego azotu. Wyposażone są one w adaptery i dysze o zmiennej średnicy. To z nich uwalnia się gaz o temperaturze minus 150 stopni Celsjusza. Wylot dyszy kieruje się na zwyrodniały staw, stłuczony mięsień lub poparzoną skórę i trzyma w odległości ok. 15 cm, omiatając oparami azotu chore miejsce. Pacjent po kilku sekundach odczuwa chłód, ale nie jest to bolesne ani nieprzyjemne. Mrożenie przerwa się, kiedy na skórze pojawi się lekkie zaszronienie.
Kriogenika miejscowa, w jakich schorzeniach jest skuteczna?
Krioterapia miejscowa zalecana jest przy silnych urazach, stłuczeniach, miejscowym bólu, rozległych oparzeniach, chorobach reumatycznych oraz zwyrodnieniowych, przykurczach i napięciach mięśni, leczeniu nerwu kulszowego, nerwobólach, otyłości, cellulicie.
