Zajadanie stresu

0
1309

Stres jest problemem, z którym wszyscy musimy sobie radzić w naszym życiu. Istnieje wiele czynników, które powodują stres – zewnętrzne naciski, takie jak praca lub obowiązki rodzinne, i wewnętrzne wpływy –  to, co jemy i jak funkcjonują nasze układy trawienne, odpornościowe i nerwowe. Zewnętrzne czynniki stresogenne mogą wpływać na wybory żywieniowe (na przykład spożywanie posiłków), a stały stres może powodować choroby, takie jak cukrzyca, depresja, problemy ze zdrowiem psychicznym, choroby sercowo-naczyniowe i problemy trawienne.

Jak stres wpływa na ciało – zajadanie stresu

Zajadanie stresu jest formą nieuporządkowanego i wręcz niekontrolowanego jedzenia i definiowane jest jako “zwiększenie spożycia pokarmu w odpowiedzi na negatywne emocje”. Może być uznane za nieprzystosowawczą strategię stosowaną do radzenia sobie z trudnymi uczuciami. Mówiąc dokładniej, jedzenie podczas stresu kwalifikuje się jako forma radzenia sobie z emocjami, która stara się minimalizować, regulować i zapobiegać cierpieniu emocjonalnemu.

Stres wyzwala zestaw odpowiedzi biologicznych, w tym:

  • Uwolnienie hormonów stresu z nadnerczy – adrenaliny i kortyzolu
  • Wzrost ciśnienia krwi
  • Szybkie bicie serca

Wszystkie te reakcje, znane jako “walka lub ucieczka”, mają na celu pomóc ci stawić czoła fizycznym wyzwaniom, które zagrażają twojemu przetrwaniu w obliczu stresu (np. Jak twoje ciało zareaguje, gdybyś był ścigany przez lwy). Kłopot polega na tym, że we współczesnej kulturze stresu reakcja na stres jest ciągle w pełni gotowa, a ciało nie ma szansy na powrót do zdrowia.

Stres powoduje, że niektórzy ludzie ignorują sygnały głodu i powstrzymują się od jedzenia na długi czas. Innych ludzi stres zamienia w zajadaczy, którzy bezmyślnie jedzą, co tylko wpadnie im w ręce. Zajadanie stresu to innymi słowy rozpraszanie się jedzeniem, aby nie myśleć o stresowej sytuacji.

Stres a hormony

Nadnercza, położone na górnej, wewnętrznej powierzchni każdej nerki, wytwarzają główne hormony odpowiedzi na stres: adrenalinę, noradrenalinę i kortyzol. Z biegiem czasu gruczoły nadnercza stają się przepracowane i mają trudności z wytworzeniem odpowiedniej ilości tych hormonów. Zbyt duży stres może mieć negatywny wpływ na zdrowie, zwiększając ryzyko depresji, insulinooporności, cukrzycy, niepłodności, chorób serca, a nawet raka.

Stres a nasze zachowania żywieniowe – zajadanie stresu

Termin “stres” odnosi się do procesów obejmujących percepcję, ocenę i reakcję na szkodliwe zdarzenia lub bodźce. Doświadczenia stresowe mogą być emocjonalnie (np. konflikt międzyludzki, utrata bliskich, bezrobocie) lub fizjologicznie (np. deprywacja żywnościowa, choroba, stany odstawienia narkotyków) i stanowią nie lada wyzwanie.

Większość z nas doświadczyła zjawiska zajadania problemów w pewnym momencie życia. Nie zawsze jemy, aby wspierać to, czego potrzebuje nasze fizyczne ciało – karmimy nasze emocje. Jedzenie podczas odczuwania emocji może zastąpić pustkę emocjonalną i stworzyć fałszywą “pełnię”.

Emocjonalny głód nigdy nie będzie zaspokojony jedzeniem. Emocjonalne przejadanie się może sprawić, że poczujesz się dobrze na moment, ale potem pozostaje ci poczucie winy, wstydu i bezsilności.

Należy pamiętać, iż diety nie zawodzą, ponieważ brakuje nam siły woli lub kontroli, zawodzą, ponieważ potrzeby emocjonalne nie są zaspokajane. Kiedy ignorujemy te emocje, nadal wiele razy sięgamy po niezdrowy wzorzec jedzenia.

Różnica między emocjonalnym głodem a fizycznym głodem

Emocjonalny głód

  • Przychodzi nagle
  • Pragniesz pewnych, konkretnych pokarmów
  • Po jedzeniu jesteś nadal nie zadowolony w pełni
  • Masz poczucie winy lub czujesz wstyd

Fizyczny głód

  • Pojawia się stopniowo
  • Dowolność w spożywanych pokarmach – celem jest zaspokojenie głodu
  • Czujesz się pełny i przestajesz jeść
  • Nie czujesz się po posiłku źle

Zajadanie stresu jest wykorzystywane do radzenia sobie z negatywnymi emocjami, dlatego leczenie wymaga uczenia się zdrowych i skuteczniejszych strategii radzenia sobie ze stresem.

Jak radzić sobie z zajadaniem stresu?

Jak mówi dr n. hum. Monika Bąk-Sosnowska, na odporność psychiczną ma wpływ wiele czynników. Należą do nich m.in.:

  • odpowiednia ilość snu – uważa się, że dla dorosłego człowieka optymalne jest 7-8 godzin snu na dobę; czas ten może zmieniać się indywidualnie, jednak ważne jest zadbać każdej nocy o regenerację organizmu,
  • relaks psychiczny i odpoczynek – ważne jest zachować proporcję pomiędzy wysiłkiem, aktywnością, pracą a przyjemnością i odpoczynkiem; może temu służyć hobby, uprawianie sportu, czy wykonywanie dowolnej czynności sprawiającej radość,
  • pozytywne myślenie – na swój temat, na temat innych ludzi oraz otaczającego świata,
  • korzystna sytuacja emocjonalna – chodzi o unikane np. przedłużającej się niepewności, przewlekłych konfliktów, przemocy, mobbingu,
  • wsparcie społeczne – obecność osób, z którymi można szczerze porozmawiać, na pomoc których można liczyć, poczucie, że nie jest się samemu,
  • nabywanie wiedzy i umiejętności – uczenie się np. technik relaksacyjnych czy asertywności nie tylko poprawia samopoczucie, ale również pozwala lepiej radzić sobie w sytuacjach trudnych.
  • zadbaj o czas (min. 30 mi.) i przestrzeń, w której nikt nie będzie przeszkadzał (np. zamknij się w swoim pokoju, wykonuj ćwiczenie leżąc w łóżku tuż przed zaśnięciem albo zaraz po przebudzeniu, wykorzystaj do tego celu łąkę lub ławkę w parku),
  • zgaś telewizor i komputer, wycisz telefon, usiądź wygodnie lub połóż się,
  • możesz włączyć spokojną muzykę (np. tzw. muzykę relaksacyjną, odgłosy przyrody lub ulubione melodie),
  • weź kilka głębokich oddechów, tzw. oddechów przeponowych (powodujących wypychanie brzucha do przodu przy wdechu i cofanie się go w tył przy wydechu).
[Głosów:0    Średnia:0/5]

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here