Stymulator serca szerzej znany jest pod nazwą rozrusznika serca. Jest to urządzenie na baterie o niewielkich rozmiarach, które pozwala komfortowo żyć milionom ludzi na całym świecie. Rozrusznik serca wspomaga pracę serca oraz zbiera, zapisuje i przesyła informację o funkcjonowaniu tego narządu. Stymulator serca zakłada się podczas zabiegu operacyjnego, który jednak nie cechuje się wysokim niebezpieczeństwem. Zobacz, co musisz wiedzieć o rozruszniku serca.
Rozrusznik serca ma bronić przed zaburzeniami pracy serca, które mogą prowadzić nawet do śmierci. Stymulator serca jest wygodnym i komfortowym urządzeniem i ogranicza pacjenta tylko w niewielkim m stopniu. Zleceniami są regularne wizyty u kardiologa (minimum 2 razy w oku) oraz wymienna baterii raz na 4-7 lat. Pacjenci z rozrusznikiem serca mogą swobodnie pracować, podróżować, prowadzić samochód, uprawiać seks, spacerować, a nawet biegać.
Jakie są zadania rozrusznika serca?
Rozrusznik serca jest automatycznym urządzeniem, którego zadaniem jest pobudzenie pracy mięśnia sercowego przy pomocy impulsów elektronicznych. Rozrusznik wyczuwa rytm serca chorego oraz wytwarza własne sygnały elektroniczne, które dostosują się do bicia serca chorego. Stymulator sam włącza się do działania, kiedy zanika naturalnego bicie serca – nie ma więc obaw, że stymulator serca będzie zakłócał lub kolidowała z pracą mięśnia.
Kiedy wszczepia się rozrusznik serca?
Rozrusznik serca jest rozwiązaniem dla osób, u których występują znaczne zaburzenia przewodnictwa elektronicznego w mięśniu sercowym. Zanurzenia te przejawiają się na rzadkich lub bardzo nieregularnych pobudzeń serca do skurczów. Rozrusznik serca stosuje się przy:
- Chorobach węzła zatokowo-przedsionkowego, w której wysyłane impulsy są zbyt słabe;
- blokach komorowo-przedsionkowy, w których zaburzone jest przewodzenie impulsów;
- blokach odnóg pęczka węzła Hisa;
- migotaniu przedsionków.
Przeciwwskazania do stymulatora serca
Chociaż rozrusznik serca jest wygodnym rozwiązaniem, to nie u każdego pacjenta może być on zastosowany. Jako przeciwwskazania do stymulatora serca podaje się ogólne i miejscowe zakażenia organizmu oraz niektóre zaburzenia automatyzmu serca. O tym, czy stymulator serca może być zastosowany, każdorazowo decyduje lekarz. Podejmuje on decyzje biorąc pod uwagę stan zdrowia pacjenta oraz wyniki badań.
Zabieg wszczepienia rozrusznika serca?
Wbrew pozorom zbieg wszczepiania rozrusznika serca nie jest inwazyjny ani niebezpieczny. Wykonuje się go w warunkach wysokiej sterylności najczęściej w pracowni elektrofizjologicznej. Wszczepiania rozrusznika serca dokonują się przy znieczuleniu miejscowym, ponieważ zabieg nie wymaga otwierania klatki piersiowej. Urządzenie zostaje umieszczone podskórnie, dokładnie pod obojczykiem, a prowadzenia elektrod do serca drogą wewnątrznaczyniową.
Zabieg wszczepienia rozrusznika serca trwa ok. 2 godzin. Po jego wykonaniu chory zostaje w szpitalu jeden dzień, kiedy to dokonuje się obserwacji stanu jego zdrowia oraz pracy rozrusznika. Podaje się, że powikłania po wszczepieniu stymulatora serca występują bardzo rzadko, a wielkość z nich nie stanowi zagrożenia życia. Jako najczęstsze skutki uboczne wszczepiania rozrusznika serca podaje się krwiaki i zakażenia, od klinowanie się elektrod oraz odmę płuca. Kiedy powikłania wystąpią, konieczna jest dłuższa rekonwalescencja. Wśród groźniejszych skutków ubocznych notuje się infekcje rozrusznika, zatory powietrzną tamponadę serca, bakteryjne zapalenie serca. Te schorzenia pojawiają się jednej u mniej niż 1% pacjentów.
Życie z rozrusznikiem serca
Wiele osób kojarzy życie z rozrusznikiem serca jako pełne niedogodności i ograniczeń. Lekarze przekazują jednak, że stymulator serca nie wyklucza prowadzenia normalnego trybu życia, a wyrzeczeń jest jak na lekarstwo. Nie oznacza to jednak, że chory nie musi o siebie dbać i stosować się do kilku zasad. Przede wszystkim pacjent powinien pamiętać o regularnych kontrolach u kardiologa. Powinny obywać się one średnio co 3 miesiące, ale niekiedy lekarz rekomenduje rzadsze wizyty np. co rok. W czasie kontroli sprawdza się pracę rozrusznika, stan baterii oraz ogólny stan zdrowia chorego. Baterię w rozruszniku wymienia się co ok. 4-7 lat.
Po zabiegu wszczepiania rozrusznika zalecane jest niekorzystanie z urządzeń emitujących duże pole magnetyczne np. silnych eklektycznych spawarek, wiertarek czy transformatorów. Większość domowych urządzeń nie działa niekorzystnie na funkcjonowanie stymulatora serca. Może jednak wystąpić problem z przeprowadzaniem niektórych badań diagnostycznych takich jak rezonans magnetyczny, radioterapia czy elektryczna stymulacja nerwów. Trzeba także zrezygnować z wybranych zabiegów fizjoterapeutycznych, do których zalicza się diatermia, kąpiele galwaniczne, jonoforeza, prądy diadynamiczne oraz wszystkie formy elektroterapii i magnetoterapii. Przed zabiegami i badaniami powinno się zawsze informować o rozruszniku, aby uniknąć jego awarii.
Osoby z rozrusznikiem serca mogą natomiast normalnie pracować, podróżować, prowadzić życie towarzyskie i seksualne czy uprawiać sport. W tym ostatnim zakresie zaleca się jednak, aby zrezygnować z dyscyplin kontaktowych, które mogą prowadzić do uszkodzenia rozrusznika. Warto także bardzo dbać o swoje zdrowie np. przechodząc na zdrową dietę czy rezygnując z używek.
