Emigracja zarobkowa to rzeczywistość coraz większej ilość Polaków. Po otwarciu granic związany z wejście Polski do unii Europejskiej nasi rodacy chętnie wyjeżdżają do Wielkiej Brytanii, Niemiec, Norwegii, Holandii. Część Polaków decyduje się tylko na wyjazd na kilka miesięcy, inni na pozostanie za granicą na stałe. Emigracja kusi ich wyższymi zarobkami, wyższym poziom życia, lepszą opieką zdrowotną, pomocą socjalną. Emigracja ma jednak i swoje ciemne strony. Coraz częściej mówi się o depresji na emigracji. Zobacz, czym ona jest i jak sobie z nią poradzić.
Emigracja związane jest nie tylko ze zmianą miejsca zamieszkania, ale i sposobu bycia, myślenia, towarzystwa. Wraz z wyjazdem za granicę jesteśmy te oddaleni od bliski, przyjaciół, rodziny – wszytego co znamy i w czym wyrastaliśmy. Wobec tego pojawić mogą się kryzysy, które objawiają się poczuciem zniechęcenia, smutkiem, nieumiejętnością odnalezienia się w nowej rzeczywistości. Zespół tych objawów określony jest jako depresja emigracyjna. Diagnozowana jest ona u coraz większej liczby osób i wymaga leczenia. Brak kuracji prowadzi do zaostrzenia objawów i skutecznie utrudnia normalne funkcjonowanie.
Przyczyny depresji na emigracja
Emigracja zarobkowa to powszechne zjawisko. Polacy do pracy za granicę wyjeżdżali od wieków. W XX wieku głównym kierunkiem emigracji za chlebem były Stany Zjednoczone, po wejściu Polski do UE z nad Wisły Polscy uciekali do krajów Europy Zachodniej. Bez względu na to, gdzie zdecydujemy się wyjechać, emigracja niesie za sobą wiele konsekwencji. Niektóre z nich są pozytywne, inne wręcz przeciwnie. Nie wszyscy umieją odnaleźć się w nowej rzeczywistości, zmiana otoczenia, współpracowników, charakteru pracy, oddalenie od bliskich, inny klimat, zwyczaje powodują zaburzenia nastroju.
Stan depresyjny pogłębia również stres spowodowany zmianami i niemożliwością adaptacji do nowych warunków, poszukiwaniem pracy lub niskimi płacami. Depresje na emigracji powoduje także praca poniżej swoich oczekiwań, ambicji i kwalifikacji. Powoduje to obniżoną samooceną i zniechęcenie. Do depresji przyczynia się też poczucie samotności, wyobcowania, bariery językowe. Im więcej problemów napotyka emigrant, tym większe jest prawdopodobieństwo wystąpienia depresji na emigracji.
Objawy depresji na emigracji
Depresja na emigracji i nie tylko ma wiele twarzy. Zespół objawów klinicznych jest bardzo rozbudowany. Nie wszystkie symptomy występują u każdego chorego i nie zawsze pojawiają się w takiej samej intensywności. Depresja na emigracji często bywa trudna w diagnozowaniu, ponieważ może występować razem z innymi problemami. Stany depresyjne na emigracji często są też lekceważone i postrzegane jako tęsknota za domem, bliskimi czy normalnymi trudnościami z adaptacją. Jeśli jednak wystąpią poniższe objawy, to można podejrzewać u siebie depresję na emigracji:
- znaczne obniżenie nastroju,
- zmniejszenie zainteresowań oraz brak odczuwania przyjemności z ich wykonywania,
- wyraźny spadek lub wzrost masy ciała,
- bezsenność lub nadmierna senność,
- spowolnienie lub podniecenie ruchowe,
- zmęczenie,
- obniżenie sprawności myślenia,
- zaburzenia koncentracji uwagi,
- trudności w podejmowaniu decyzji,
- nieuzasadnione poczucie winy,
- obniżone poczucie własnej wartości,
- nawracające myśli o śmierci,
- myśli samobójcze.
U osoby z depresją na emigracji pojawiają się też takie myśli jak:
- Sytuacja jest dla mnie coraz gorsza.
- Myślę, że jestem bezwartościowy i nie widzę sensu w życiu.
- Ostatnio stałem się niezdecydowany i nie mogę podejmować decyzji.
- Nie czuję się wart życia.
- Nie mogę wymyślić niczego, co brzmi interesująco lub przyjemnie.
- Moje życie jest pełne żalu.
- Ostatnio nie mogę skoncentrować się na tym, co robię.
- Mam niewyjaśnione wybuchy płaczu.
- Rzeczy, które kiedyś sprawiały mi przyjemność, stały się dla mnie obojętne.
- Czuję się odizolowany i samotny.
- Unikałem ludzi, w tym przyjaciół i rodziny. Nie szukam już ich towarzystwa.
- Byłem ostatnio wyjątkowo rozdrażniony.
- Nie spałem dobrze. Czasami budzę się w nocy, mam trudności z zasypianiem.
- Śpię dużo więcej niż zwykle.
- Moja energia była ostatnio bardzo niska.
Czy depresja na emigracji jest groźna?
Jeśli zauważasz u siebie powyższe myśli, występują one często, a dodatkowo towarzyszą im typowe objawy depresji, to udaj się po pomoc do specjalisty – psychologa lub psychiatry. Wsparcie jest niezbędne, aby wyjść na prostą i zacząć normalnie funkcjonować. Należy pamiętać, że depresja na emigracji jest tak samo groźna, jak inne odmiany zaburzeń psychicznych. Nieleczona może zagrozić zdrowiu fizycznemu, pchnąć nas do nadużywania substancji psychoaktywnych, wywołać myśli samobójcze lub tendencje autodestrukcyjne. Depresja na emigracji wpływa nie tylko na chorego, ale i jego otoczenie – skutkuje rozkładem lub zerwaniem więzi z bliskimi lub/i problemami związanymi z relacjami międzyludzkimi. Jako konsekwencję nieleczonej depresji na emigracji wymienia się:
- Nieleczona depresja poważnie szkodzi zdrowiu fizycznemu. Zmniejsza odporność, w wyniku której osoba staje się podatna na różne choroby i infekcje.
- Jeśli depresja nie jest leczona, może prowadzić do nadużywania narkotyków.
- Nieleczona depresja skutkuje rozpadem, zerwanymi małżeństwami i innymi problemami związanymi z relacjami.
- Jeśli depresja nie jest leczona, może mieć negatywny wpływ na sen, a przez to powoduje chroniczne zmęczenie.
- Nieleczona depresja może spowodować przyrost wagi/utratę wagi ciała.
- Jeśli depresja nie jest leczona, może wywoływać głębokie poczucie beznadziejności i bezradności.
- Nieleczona depresja może prowadzić do frustracji oraz agresywnego zachowania.
- Może prowadzić do lekkomyślnych i zagrażających życiu oraz zdrowiu zachowań.
- Gdy depresja jest nieleczona wzrasta ryzyko popełnienia samobójstwa.
