Mononukleoza to inaczej choroba pocałunków. Jej przebieg przypomina zwykłą grypę, jednak za jej pojawianie się odpowiada wirus Epsteina-Barr z grupy wirusów opryszczki. Oznacza to, że mononukleoza jest chorobą zakaźną. Chorują na nią najczęściej dzieci oraz nastolatki. Należy pamiętać, że wirus mononukleozy zostaje w organizmie na całe życie. Zobacz, co trzeba wiedzieć o chorobie pocałunków.
Mononukleoza to inaczej angina monocytowa lub gorączka gruczołowa. Jest ona dość popularna, wywoływana jest one przez wirus EBV. Do zakażenia dochodzi w wyniku kontaktu ze śliną chorego, dlatego też najczęściej chorują na nią małe dzieci oraz młodzież w wieku dojrzewania. Choroba w organizmie rozwija się bardzo powoli. Czas inkubacji wirusa wynosi od 30 do 50 dni. Warto wiedzieć, że wirus mononukleozy pozostaje w organizmie ludzkim na zawsze, ale w postaci utajnionej. Po zachorowaniu na mononukleozę uzyskuje się całkowitą odporność na wirusa.
Wirus mononukleozy
Wirus mononukleozy po przedostaniu się do organizmu przenika do ślinianek. Tam zaczyna się namnażać. Pierwsze objawy mononukleozy widoczne są dopiero po kilku tygodniach. Podaje się, że symptomu mogą pojawić się dopiero po 30-50 dniach od zakażenia i często mogą wprowadzać w błąd. Stąd też diagnoza choroby pocałunków nie należy do najłatwiejszych.
Warto pamiętać, że mononukleozą nie jest wcale łatwo się zarazić. Wirus EBV przenoszony jest jedynie przez ludzi, w których ślinie znajduje się czynnik chorobotwórczy. Do zakażenia dochodzi więc tylko na skutek bardzo bliskiego kontaktu ze śliną np. podczas pocałunku, współdzielenia z osobą chorą sztućców czy picia z tej samej butelki.
Objawy mononukleozy
Pierwsze objawy mononukleozy są niecharakterystyczne – przypominające grypę. Objawy choroby rozwijają się stopniowo i do całkowitego ich wykształcenia trzeba 2 tygodnie. Jako objawy mononukleozy wymienia się bardzo silny ból gardła i zapalenie migdałków – symptomy te przypominają anginę. U chorego pojawia się też wysoka gorączka, powiększenie węzłów chłonnych na głowie (charakterystyczne są tzw. rogi). Takie objawy mogą utrzymywać się od tygodnia do dwóch, ale w niektórych przypadkach i dłużej.
W 2 i 3 tygodniu choroby u większości chorych występuje powiększenie śledziony, co skutkuje bólem brzucha, pleców oraz nudnościami. Mononukleoza może się też przyczynić do powiększenia wątroby.
Warto pamiętać, że choroba pocałunków u osoby dorosłej może dawać inne objawy. Często jest ich mniej i u chorego zauważyć można tylko powiększone węzły chłonne w okolicy szyjnej. Osoby dorosłe są też narażone na wystąpienie żółtaczki.
Diagnoza mononukleozy
Podstawą w diagnozowaniu choroby pocałunków są badania krwi. Zleca się je, jeśli zachodzi podejrzenia zarżenia mononukleozą. Najczęściej wykonuje się test na mononukleozęw postaci badania serologicznego. Pozwala ono wykryć obecność przeciwciała przeciwko wirusowi EBV. Medycyna zna również badania wykrywające DNA tego wirusa. Wykorzystuje się je do diagnostyki, jeśli u pacjenta występuje upośledzona odporność.
W rozpoznaniu choroby pomóc może również morfologia. Jeśli pacjent jest zarażony mononukleozą, to w rozmazie krwi pojawiają się limfocyty atypowe, czyli reaktywne.
Leczenie mononukleozy
Z racji tego, że mononukleoza to choroba wirusowa to leczenie polega na eliminowaniu objawów. Kuracje najczęściej obejmują podawanie leków przeciwbólowych i przeciwgorączkowych. Leczenie może być wspierane poprzez podawanie środków zmniejszających obrzęk gardła i dróg oddechowych. W przypadku, gdy choroba pocałunków przybiera ostra i inwazyjną postać konieczne jest zastosowanie leczenia przeciwwirusowego.
Oprócz farmakologii choremu zalecany jest odpoczynek i unikanie wysiłku fizycznego. Niestosowanie się do tych zasad może doprowadzić do pęknięcia śledziony. Jeśli u pacjenta wykryje się duże powiększenie tego narządu, to należy zastosować hospitalizacje.
Powikłania po mononukleozie
Mononukleoza rzadko kiedy wywołuje powikłania. Trzeba jednak pamiętać, że chociaż zdarzają się one rzadko, to są one bardzo groźne. Jako powikłania po chorobie pocałunków wymienia się wtórne zakażenie bakteryjne, opuchnięcia i nacieki w drogach oddechowych oraz zmiany hematologiczne, czyli pęknięcie śledziony, zapalenie opon mózgowych, mózgu i rdzenia kręgowego, zespół Guillaina i Barrégo, zapalenie serca, niektóre nowotwory, małopłytkowość.
Powikłania po mononukleozie są groźne i bardzo często stanowią bezpośrednie zagrożenie życia. Jedyną metodą ich wykluczenia i zdiagnozowania jest wykonanie laparoskopii zwiadowczej.
Czy mononukleoza jest groźna?
Mononukleoza to choroba, na którą najczęściej zapadają małe dzieci. Zarażają się nią, biorąc do buzi zabawki, którymi wcześniej bawiły się inne (chore) maluchy. W przypadku dzieci mononukleoza ma najczęściej dobre rokowania. Leczenie polega na ograniczaniu aktywności fizycznej dziecka i łagodzeniu objawów.
Mononukleoza groźna jest natomiast dla kobiet w ciąży. Szczególnie duże niebezpieczeństwo stanowi ona dla płodu, dlatego jej leczenie należy rozpocząć jak najszybciej. Konieczna jest wczesna diagnoza i szybka kuracja. W innym przypadku choroba może wpłynąć na zdrowie nienarodzonego dziecka.
Mononukleoza stanowi również zagrożenie dla osób z nowotworami, obniżoną odpornością – wtedy organizm nie może skutecznie bronić się przed wirusem EBV.
